ÜSTÜNE ÇÖKER ÇATISI

Lütfeyle gel merhamete
Muhtaç etme muhannete
Özünü anlamak için
Gerek yoktur kehanete

Bu dünya yalancı cennet
Etme muhannete minnet
Çekmez elini dünya'dan
Ne kadir bilir ne kıymet

Muhannet kapısı zordur
Sözleri ateşten kordur
Öl'de geçme köprüsünden
Elbet bir çaresi vardır

İnsan oğlu'nun kötüsü
Dosta açılmaz kapısı
Mihman olma hanesine
Üstüne çöker çatısı

Söz Derviş Sevin

BÖYLE EMRETMİŞ DİNİMİZ

Hak Muhammed diyenleriz
Aşk'la gönül verenleriz
Sapmayız yalan yanlışa
Doğru yol'dan gidenleriz

Ehli beyti severiz biz
Zalimlere çökmeyiz diz
Heybemizde yok kötülük
Sevgi bizim şiarımız

Dağı taşı han eyleriz
Gülü gülistan eyleriz
Yaradılanı severiz
Yaradan'dan ötürü biz

Hakka dönüktür yüzümüz
Kimseye yoktur kinimiz
Neden'dir diye sorarsan
Böyle emretmiş dinimiz

Söz Derviş Sevin

COŞTURSUN DİVANEYİ

Biz engürden mey süzeriz
Aşk ile bade içeriz
Aşk ile geldik dünya'ya
Aşk ile göçer gideriz

Saki sen doldur kadeyi
İçelim dolu badeyi
Tutuştursun hak ateşi
Coştursun bu divaneyi

Doldur aşk ile içelim
İçelim serden geçelim
İyilik Allah'tan lütuf
Kötü'den Şer'den kaçalım

Bade içen aşka gelir
Manasını bilen bilir
Kim ne yapar ise yapsın
Herkes ettiğini bulur

Söz Derviş Sevin

ÇÜ YÜRÜ ÇÜ ÇÜ YÜRÜ

Durduğunda yürümüyor
Çü yürü çü çü yürü
Yürüdüğünde durmuyor
Çüş dur çüşdur,çüşdur

Aslında akıl noksanı
Dinden çıkartır insanı
Boş yere zırlayıp durur
Anlaşılmıyor aksanı

Sinirlenir çabuk parlar
Birden bire öne fırlar
Arada gök gibi gürler
Çüş dur çüşdur,çüşdur

Önden yürüsen ısırır
Ardına varsan tekmeler
Çüş demeden durur bekler
Çü yürü çü çü yürü

Söz Derviş Sevin

BIRAKIR GİDERİM

Efkarlıyım ben derinden
Ölüyorum kederimden
Yorgun düştü bu bedenim
Çığ'mı geçti üzerimden

Ah çekerim öfke ile
Göz yaşlarım döndü sele
Damla,damla yere düşüp
Akıp dönüştüler sele

Değer verdim insanlığa
Yüzüm dönük aydınlığa
Güzel bir dünya uğruna
Savaş açtım karanlığa

Düşünürüm derin derin
Bu dünya'da yoktur yerim
Vakti zamanı gelince
Bırakır çeker giderim

Söz Derviş Sevin