SORULUR ULU DİVANDA

Eli kanlı Kenan paşa
Ordun ile geldin başa
Korku saldın dört bir yana
Od yağdırdın dağa taşa

Boğuldun nefrete kine
Çöktün gençliğin üstüne
Sana boyun eğmeyeni
Asıp gönderdin sürgüne

Yazarı koydun kafese
Ozanı tıktın kodese
Aman vermedin gençliğe
Korkuyu saldın herkese

Yitip gitti nice canlar
Topraklara aktı kanlar
Seni asla unutmazlar
Zindanlarda gün sayanlar

İki elin kaldı kanda
Hesap vermedin cihanda
Mazlum masumların ahı
Sorulur ulu divanda

Söz Derviş Sevin

SULTANLIĞA HEVESLİ

Bakın mervanın dölüne
Girmiş şeytanın donuna
Dini kendine uydurmuş
Gider yezidin yoluna

Sorun çakma müslümana
Sığınmış dine imana
Görülmedi böyle dönek
Adam Havvadan bu yana

Kuran İncil Tevrata bak
Dört kitabın dördüde hak
Başkasına kafir diyen
Haramzade yobaza bak

Karıştırmış dört bir yanı
Fesada boğmuş cihanı
Uslanmaz şimirin dölü
Kaynatır cadı kazanı

Belli değil aslı nesli
İçi çürük dışı paslı
Allah'ın kör sağır kulu
Sultanlığa çok hevesli

Söz Derviş Sevin

MİLLET YUTARMI BUNU

Yezit oturmuş saraya
Aman vermez fukara'ya
Acısı inmiş yüreğe
Tuzu basmayın yara'ya

Yezit tapar saltanata
Özürlüdür binmez ata
Yanan cehennem narı'nın
Yedi kat dibine bata

Yezit zalim merhametsiz
Kırıp döküyor sebepsiz
Kusuyor kini nefreti
Dünya alem buna sessiz

Canı çıkar çıkmaz huyu
Tersine akıtır suyu
Bir değil beş avrat ister
Tükenmez yezidin soyu

Baktı aşıyor boyunu
Sindi sürdürmez oyunu
Sığınır dine imana
Bu millet yutar'mı bunu

Söz Derviş Sevin

BUMU SENİN ADALETİN

Yarab sen bizi yarattın
Bedenimize can kattın
Kimi sürer sefasını
Kimin derdine dert kattın

Kimi sahip kimi köle
Bu düzen yürümez böyle
Madem herşeye hakimsin
Kullarını eşit eyle

Kimisini sultan yaptın
Kimisini silip attın
Sende mi ayırıyorsun
Bumu senin adaletin

Çoktur senin mülkün malın
Yiyip kudurmuş kulların
Kıyametin alameti
Belki bu gün belki yarın

Yoktur adaletin izi
Eğri duruyor terazi
Yeter artık doğru dursun
Gülsün insanların yüzü

Rabbim dünya ya ver ayar
Zemin bozuk hızlı kayar
Sığınacak yer mi kaldı
Senden başka liman mı var

Söz Derviş Sevin

KÜKREYİP BENDİNİ AŞMA

Azgın sular gibi kabarıp coşma
Yükseklerden akıp alçağa düşme
Çağlaya,çağlaya coşup akarsın
Engin ol kükreyip bendini aşma

Dolanı,dolanı divane oldun
Kiminde bülbül kiminde gül dün
İlkbahar ayında kışa tutuldun
Yaban gülü gibi soldun sen gönül

Yükseklerden uçar konar göçersin
Ne ektiysen bir gün onu biçersin
Kibirlenme uyma kendi nefsine
Ecel şerbetinden sende içersin

Gönül kendi ehvalinde yaşarsın
İnsanlık özüyle dolup taşarsın
Şaşırıp haddi hesabı aşarsan
Kendi mezarını kendin kazarsın

Söz Derviş Sevin