KEÇİ SAKALLIYA BAKIN

Dinden imandan dem vuran
Keçi sakallı ya bakın
Hurafe yi dinden sayan
Keçi sakallı ya bakın

Nutuk çekip atıp tutan
Servetine servet katan
Dokuzluk sabiyle yatan
Keçi sakallı ya bakın

Yezidin yolunu süren
Rüya da cenneti gören
Şeytanın yanında duran
Keçi sakallı ya bakın

Arap gibi fistan giyen
Helal değil haram yiyen
Sonra müslümanım diyen
Keçi sakallı ya bakın

Söz Derviş Sevin

YAMAÇLI KÖYÜN YAZARI

Heveslidir yazar çizer
Beğenmeyenlere kızar
Varolan her şeyi bozar
Yamaçlı köyün yazarı

Gelenden gidenden sorar
Soya sopa kafa yorar
Başkasında kusur arar
Yamaçlı köyün hazarı

Yürür pabucu aşınır
Köyden şehire taşınır
Kitap yazmayı düşünür
Yamaçlı köyün yazarı

Dolaşır yamaç yokuşu
Yazıp karalamak işi
Yek atar bulur düşeşi
Yamaçlı köyün yazarı

Derviş Sevin

İŞTE ÖYLE BİR ŞEY

Bir kavga var anlaşılmaz
İnsanlar ölüyor insanlar
Nedensiz ve sebepsiz
Şehirler vardı biraz ötemizde
Huzur doluydu her yanı
Viraneye döndürdüler
Duvarlarından kan damlıyor kan
Ne sokaklarında çocuklar kaldı
Nede ağaç dallarında bir serçe kuşu
Sessiz ve suskun
Göç etmiş insanları Sefil ve perişan
Yelken açmışlar bilinmeyene
Bir tutam huzur için
Bulabilirlerse tabi
Zindan olmuş dünyaları adeta
Kararmış ak günleri zifiri karanlık gibi
Kimi eşini kimisi evladını yitirmiş
Acı dolu yürekleriyle yaşayabilirlerse
Hani derler ya
Dertli'nin derdinden kim anlar ki
İşte öyle bir şey

Derviş Sevin

SİLER YAVAŞCA YAVAŞCA

Bir yıldız doğdu seherde
Doğdu yavaşca yavaşca
Kaydı gitti sonsuzluğa
Gitti yavaşca yavaşca

Ilgıt ılgıt seher yeli
Eser yavaşca yavaşca
Akar muhannetin seli
Yıkar yavaşca yavaşca

Şu kanlı zalimin oku
Deler yavaşca yavaşca
Damlar mazlumun göz yaşı
Siler yavaşca yavaşca

Bir od düştü bu cihana
Yakar yavaşca yavaşca
Tüter kendi küllerinden
Söner yavaşca yavaşca

Dünya döner devran döner
Döner yavaşca yavaşca
Deccal bir gün gelir yıkar
Yıkar yavaşca yavaşca

Söz Derviş Sevin

SENİ VEFASIZ YAR SENİ

Beni ateşlere attın
Alıp düşmanıma sattın
Ardına bakmadan gittin
Seni vefasız yar seni

Evimi barkımı yıktın
Benim yüreğimi söktün
Ocağıma incir diktin
Seni vefasız yar seni

Beni can evimden vurdun
Kolum kanadımı kırdın
Yeter artık beni yordun
Seni vefasız yar seni

Sen benim canıma yettin
Gençliğimi alıp gittin
Silip bir kenara attın
Seni vefasız yar seni

Kendi hatanı görmedin
Bir gün hatırım sormadın
Neden sözünde durmadın
Seni Vefasız yar seni

Söz Derviş Sevin